سیمای معشوق در اشعار علی باباچاهی

این پژوهش که به روش کتابخانه¬ای و با استفاده از برگه¬نویسی انجام پذیرفته، چهره معشوق را در شعر علی باباچاهی مورد بررسی قرار می¬دهد. پایان¬نامه در یک مقدمه و فصل شکل گرفته است:1- کلیات و مباحث نظری پژوهش، 2- شرح احوال و آثار علی باباچاهی 3- بررسی دوره¬های چهارگانه شاعری باباچاهی، 4 بررسی سیمای معشوق در شعر علی باباچاهی به تفکیک دوره¬های شاعری او. سیمای معشوق در شعر باباچاهی و سیر تحول آن، همبسته تغییر و تحولات صوری و معنایی در شعر باباچاهی است. چرا که با تغییرات فرمی و محتوایی، سیمای معشوق نیز در شعر باباچاهی متحول می¬شود. بنابراین به تبع مراحل چهارگانه شاعری باباچاهی، سیمای معشوق نیز به تفکیک در هر یک از این مراحل مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به یافته¬های پژوهش می¬توان گفت؛ شعر باباچاهی در مجموع در همه دوره¬ها، اقبال چندانی به توصیف جسمانی معشوق نشان نمی¬دهد. معشوق در دوره نخست، همان معشوق شعر نیمایی است. در دوره دوم، بیشتر با چهره اجتماعی معشوق روبرو هستیم. مهم¬ترین شاخصه دوره سوم، توصیف معشوق و مناسبات عاشقانه از نگاه شخصیت تیمارستانی شعر است و دوره چهارم، در حضور معشوقی بینامتنی شکل می¬گیرد که مهم¬ترین شاخصه¬اش، چهره چندوجهی او است.